18. Nagano, de tempelstad

Na een goede nachtrust diep in de bergen van Nikko stond ik niet helemaal fit op. Ik heb helaas een koudje opgelopen tijdens de bergtocht van gisteren. Niettemin stond ik vroeg op om op tijd aan te komen in Nagano. Nog voordat ik weg ging van het gasthuis maakte ik nog een foto van de mascotte. Ken maakt met behulp van een kettingzaag uilen van hout. Dit doet hij voornamelijk in de winter. En ik moet eerlijk zijn, ze zien er prachtig uit!

Eenmaal aangekomen in Nagano merkte ik dat het klimaat hier ongeveer gelijk is aan Nikko. Niet ideaal voor mijn verkoudheid. Gelukkig is mijn hostel niet al te ver van het centrum verwijderd en was ik op tijd om mijn spullen te droppen. Terwijl ik bij het hostel was kreeg ik een aanbeveling van het personeel. Nagano haar specialiteit is soba noedels. Soba wordt gemaakt van boekweit en deze worden zowel koud als warm geserveerd. Ik was om en besloot naar een authentiek plekje te gaan. Hier koos ik voor de koude noedels samen met wat tempura over rijst. De noedels dip je in een soort zure sojasaus en daarna moet je deze opslurpen. De koude noedels waren erg verfrissend en het is ook nog een vrij gezonde optie!

Nagano staat ook bekend voor haar tempel. Vroeger in Japan was het gebruikelijk dat er eerst een stad moest zijn voordat er een tempel kwam. In Nagano ging dat net iets anders. De Zenkoji Tempel was er eerst en later gingen mensen er omheen wonen. Zo werd Nagano uiteindelijk geboren en staat het bekend als de Tempelstad. Er zijn veel activiteiten rondom en in de tempel. Zo kan je een kijkje nemen in de toekomst door een ‘fortune paper’ te kopen. Je gooit 100 yen in een bakje en naast het bakje staat een koker. In de koker zitten meerdere stokjes en bovenop de koker is een opening groot genoeg voor 1 stokje. Je draait de koker ondersteboven rond, net zo lang totdat er een stokje uitvalt. Als dit gebeurt check je het nummer wat op het stokje staat en ga je naar het vakje met jouw nummer. Ik moet schijnbaar vrij veel ongeluk hebben, want alles stond in het Japans. Geen idee of het goed is of niet! 

Daarnaast kan je ook een donkere tunnel in. Je ziet geen hand voor ogen en je moet ten alle tijde je rechterhand vrij hebben om de rechtermuur aan te raken. Het doel is om de sleutel naar je innerlijke zelf te vinden. Als je het goed doet, voel je tijdens je trip door de donkere tunnel een sleutel. Als je deze hebt gevonden dan heb je de sleutel tot je innerlijke zelf gevonden. Mijn ongeluk is snel in geluk verandert want ik voelde tijdens mijn tocht een sleutel. Helaas mocht je geen foto’s binnen de tempel maken maar het zag er indrukwekkend uit. Je zag overal mooie antieke boeddhistische stukken en er waren veel mensen aan het bidden. 

Na een lange dag met weer vele kilometers ging ik terug richting het hostel. Daar ontmoette ik iemand uit Israel. Het is een gozer waar ik meteen een rare vibe van kreeg. Gelukkig kwamen er later in de avond wat Amerikanen en Britten binnen waar ik het heel goed mee kon vinden. Met de Amerikanen, Jessie en Damon, ging later op de avond nog wat ramen eten. En dat had ik wel nodig. De laatste paar dagen waren erg uitdagend voor mij omdat het solo rondreizen op een gegeven moment wel aan je gaat knagen. Je hebt niet iemand om even mee te kletsen of je ervaringen mee uit te wisselen. Gelukkig ben ik van plan om binnenkort naar het zuiden te gaan. Hopelijk vind ik daar wat meer aanhang.