8. En de volgende stop is...

In plaats van Mt. Fuji ga ik vandaag richting Kanazawa! Mt. Fuji was helaas helemaal volgeboekt dit weekend, dus had ik na mijn stop in Fujikawaguchiko geen plek om ergens anders te slapen. Ik had het door kunnen laten gaan, maar dan moest ik de volgende dag 5 uur reizen om naar Kanazawa te gaan. En dan was ik ook nog niet eens klaar geweest rondom het gebied van Mt Fuji. Daarom heb ik besloten om mijn reservering te cancellen en later het gebied rond Mt Fuji te ontdekken. 

Om naar Kanazawa te gaan moest ik mijn voucher van de Japan Rail Pass inruilen voor een echte pas. Mocht je niet weten wat een Japan Rail Pass, kijk onder het kopje fotos en klik dan op de foto met de pas. Hier vind je een uitgebreide uitleg wat een Japan Rail Pass is en hoe het werkt. Hieronder zien jullie allemaal foto’s van mijn reis naar Kanazawa.

Eenmaal aangekomen bij het hostel in Kanazawa kwamen Marco en ik Nana tegen. Nana komt uit Japan, maar ze heeft voor een jaar in Canada gestudeerd. Hierdoor spreekt ze goed Engels en wilde ze graag met ons ergens wat eten. Nana reist al voor een jaar door Japan om een hostel te vinden waar ze wilt werken. Tijdens haar studie in Canada kwam ze erachter dat reizen enorm leuk is en dat ze graag in contact komt met toeristen. Ze besloot te stoppen met haar studie om een hostel in Japan te vinden die haar aanspreekt. Mocht ze die uiteindelijk vinden, dan gaat ze daar werken en kijken of dit meer haar roeping is. Tijdens onze zoektocht naar een leuk restaurant liet ze ons ook het oude gedeelte van de stad zien. Dit leverde een paar leuke foto’s op. 

Het eerste restaurant waar we hebben gegeten was een vegetarisch restaurant. Na veel dagen van vis en vlees schreeuwde mijn lichaam naar groente. Ja je hoort het goed. Groente. We hadden daar een radijssalade besteld en wat aubergine. Het restaurant zelf was erg duur, dus daarom hadden we besloten om niet te veel te bestellen. De salade was erg lekker en ook de aubgerine, waar ik normaal gesproken geen fan ben, was ook goed te doen. Ik heb helaas alleen foto’s van voorgerechtje, omdat ik simpelweg vergeten was om foto’s te maken.

Na de groente gingen we toch weer de ongezonde kant op. We gingen naar een lokale kushikatsu restaurant. Kushikatsu is eigenlijk een stukje vlees of groente wat gepaneerd is en daarna gefrituurd wordt. Je betaald slechts 100 yen per stokje, ongeveer 80 eurocent, en daarom is het vrij populair onder de Japanners. Het is goedkoop en lekker. Het restaurant was bomvol en we moesten ff wachten tot er plek was. Terwijl we aan het wachten waren, keken alle gasten in het restaurant Marco en mij aan. Ze waren het gewend om toeristen in hun plaatselijke toko te zien.

Onze tafel zat naast een groep Japanse zakenmannen die meteen vragen begonnen te stellen. Zoals waar wij vandaan kwamen en waarom we naar Japan zijn gegaan. Nana speelde hier wel een belangrijke rol aangezien ze alles kon vertalen. Ook kregen de Japanners hierdoor een veilig gevoel, omdat ze het soms eng vinden om met toeristen een gesprekje te beginnen. Deze combinatie leidde tot een gezellige en geslaagde avond met veel bier en eten. De zakenmannen wilde allemaal foto’s maken en bleven maar vragen stellen. Ook hier was ik weer vergeten om foto’s te maken, maar ik heb toch op het laatste moment er nog een paar gemaakt. Eentje van Nana en eentje van een typisch Japans gerecht. Onder het kopje fotos kan je er achter komen wat de naam van dit typisch Japans gerechtje is en wat erin zit.